نپال کشوری درهم‌بافته از صدها گل

نپال کشوری در آسیا واقع در شمال هندوستان و پایتخت آن کاتماندو است. جمعیت نپال حدود ۲۹میلیون نفر و زبان رسمی آن نپالی است. واحد پول این کشور روپیه نپال است و تنها با چین و هند همسایه است.

نپال کشوری کوهستانی است. کشور نپال با مساحت ۱۴۰۷۹۷ کیلومتر مربع در جنوب آسیا واقع شده است که در شمال آن چین و در جنوب، غرب و شرق آن هند قرار دارد

موقعیت جغرافیایی نپال

نپال کشوری کوهستانی است که هیمالایا مرتفع ترین کوه جهان بخش وسیعی از آن را تشکیل می دهد و تا منطقه ای در جنوب هند به نام کویلابانسا ادامه می یابد. کشور نپال با مساحت ۱۴۰۷۹۷ کیلومتر مربع در جنوب آسیا واقع شده است که در شمال آن چین و در جنوب، غرب و شرق آن هند قرار دارد. ۳۵% از جمعیت ۳۰ میلیون نفری نپال در شهرها و بقیه در کوه ها زندگی می کنند.

شهر کاتماندو که پایتخت کشور نپال است، با داشتن حدود ۵ میلیون نفر، پرجمعیت تین شهر این کشور می باشد. آب و هوای کشور نپال در نواحی بلند و مرتفع معتدل و در نواحی بسیار مرتفع سرد می باشد. بلندترین نقطه این کشور قله اورست است که بر اساس پیمایش اخیر با ۸۸۸۴ متر ارتفاع، در مرز تبت و نپال قرار دارد.

نژاد مردم کشور نپال

نژاد مردم کشور نپال مخلوطی از تبتی و هندی بوده و زبان رسمی آنها، نپالی است که نزدیک به زبان هندی می باشد، البته زبان های دیگری چون گورکهایی و بهاری نیز رایج است. پرجمعیت ترین شهرهای این کشور عبارتند از: کاتماندو، نیپال گنج، بیرگنج و بیرات نگر و زیباترین آنها شهری به نام پوکهرا می باشد. از نظر مذهبی نزدیک به ۶۰% مردم نپال هندو (بت پرست)، ۲۲% بودایی، ۱۰% مسلمان، ۵% مسیحی و ۳% سکه و غیره می باشند.

اکثر بودایی ها در پایتخت زندگی می کنند که بزرگ ترین معبد آنها «شمبو» نیز در پایتخت قرار دارد که با کمک کشور چین و ژاپن بر بالای کوهی ساخته شده است.

ژاپنی ها بدون دریافت هر گونه وجهی خیابان های اصلی، ترمینال و برخی بناهای دیگر را در پایتخت نپال ساخته اند. اکثر مسلمانان در شهری به نام نیپاگنج (که در مرز هند در جنوب واقع است) ساکن هستند. گروهی از مسلمانانِ دارای فرهنگ و سواد نیز در شهری به نام جنکپور ساکن اند.

نوع حکومت نپال
نوع حکومت نپال بیش از ۱۲ سال پادشاهی بوده است. کشور نپال منهای شهر کاتماندو، در سال (۱۹۵۱م) استقلال یافت. قبل از (۱۹۵۱ م) تنها پایتخت فعلی یعنی کاتماندو به عنوان کشور نپال شناخته می شد. این شهر هیچ گاه در طول تاریخ مستعمره انگلیسی ها واقع نشده است. فعالیت احزاب در نپال بعد از یک همه پرسی در سال ۱۹۸۰م ممنوع شد. اما دیری نپایید که با فشار گروه ها، احزاب توانستند فعالیت هایشان را از سرگیرند و پس از آن حکومت پادشاهی پایان یافت و امروزه تنها به عنوان نمادی تشریفاتی تبدیل شده است. صاحب قدرت در این کشور همچون کشور هند، نخست وزیر می باشد. مهم ترین احزاب به ترتیب حزب کنگره، حزب کمونیست، حزب امالی و مالی می باشد.

اقتصاد مردم نپال

اجناس وارداتی شامل غذا، نفت، ماشین آلات، وسایل نقلیه و وسایل باری از هندوستان و ۲۰% از ژاپن و چین و پاکستان وارد می شود. حجم مالی واردات کشور نپال به ۵۰۰ میلیون دلار در سال می رسد. صادرات کشور نپال که بیش از ۱۷۵ میلیون دلار می باشد به کشور هند و پس از آن به چین، ژاپن و پاکستان ارسال می شود.

مهم ترین صنایع نپال دخانیات، سیب زمینی، ذرت، برنج، روغن گیاهی و صنایع دستی و مهم ترین معادن کشور، آهن، زغال سنگ، یاقوت و سنگ های گران قیمت دیگر می باشد. نزدیک به ۷۵% مردم در بخش کشاورزی مشغول هستند. درآمد سالانه مردم نپال نصف درآمد سرانه هند می باشد و یک روپیه نپالی مساوی با ۱۳ تومان ایرانی می باشد.

در حال حاضر سالانه حدود ۵۰۰ هزار نفر از کشور نپال بازدید می کنند که از نظر درآمدهای توریستی بسیار حایز اهمیت است و یکی از منابع مهم درآمد، صنعت توریسم می باشد.

مهم ترین صنایع نپال دخانیات، سیب زمینی می باشد

فرهنگ مردم نپال

وضع نپال از نظر بهداشتی، تحصیلی، صادرات، واردات و رشد احداث کارخانه ها پس از آزادی فعالیت احزاب رو به بهبود است. لیکن وضع روستاها و مناطق دور دست فرق چندانی نکرده است، گرچه کمبودهای قابل توجهی در اکثر بخش ها حتی در پایتخت این کشور همچنان مشاهده می شود. این کشور دارای ۵ دانشگاه بزرگ و کوچک است.

از نظر رفتاری مردم نپال اغلب مردمی سالم هستند و حقوق دیگران را رعایت می کنند. دروغ نمی گویند و بسیار ساده اند. عقیده آنها نسبت به بت پرستی راسخ بوده و در انجام مراسم دینی مقید هستند. به عنوان مثال روزی برای احترام گذاری به مار و روزی برای محترم شمردن مشخص شده است.

از دیگر عقاید آن ها این است که هرگاه فردی از خانواده نپالی ها مریض شود و بیماری او طول بکشد، به گونه ای که احساس کنند در حال مردن است، سریعا او را از خانه خارج کرده به کنار رودخانه انتقال می دهند تا فرشته مرگ خانه اش را نبیند، مبادا افراد سالم خانواده نیز از دست او در امان نمانند، یعنی مردم با خرافات زندگی می کنند.

سوایامبونات

سوایامبونات یکی از جاذبه های گردشگری نپال می باشد .سوایامبونات مجموعه ای مذهبی برفراز تپه ای در دره کاتماندو و غرب شهر میباشد. این مجموعه که به خاطر میمون های مقدسی که در گوشه و کنار آن زندگی میکنند به معبد میمون نیز مشهور میباشد، به گونه ای مقدس ترین معبد بودایی محسوب میشود.

سوایامبونات شامل یک استوپا یا گنبد بودایی، چندین مقبره و معبد که تاریخچه برخی از آنها به عصر لیچاوی برمیگردد، یک صومعه تبتی، موزه و کتابخانه میباشد.

کاخ موزه نارایانیتی

کاخ موزه نارایانیتی، کاخ اصلی بدستور سلسله شاهان قرن هجدهم در نپال ساخته شد.کاخی که مدتی طولانی بعنوان محل اقامت ابتدایی پیشوایان کشور بوده است. کاخ اصلی بدستور سلسله شاهان قرن هجدهم ساخته شد و در سال ۱۹۳۴ بر اثر زلزله از بین رفت.

این کاخ در دهه ۱۹۶۰ توسط بنجامین پولک به سبک معاصر بازسازی شد و پس از به جمهوری رسیدن کشور، به موزه ای عمومی تبدیل شد. تاج و تخت پادشاهی نپال که به دلایل امنیتی در دید عموم نیستند در این موزه قرار دارند.

کاستامانداپ

کاستامانداپ یکی از قدیمی ترین ساختمان های چوبی دنیا می باشد .کاستامانداپ معبدی سه طبقه برای گوراکنات، یکی از شکل های خدای شیوا می باشد. گفته می شود این معبد که در قرن شانزدهم به دستور پادشاه لاکسمی نارسینگا مالا و به سبک بتکده های چینی و ژاپنی ساخته شده، یکی از قدیمی ترین ساختمان های چوبی دنیا می باشد. کل بنای معبد از چوب یک درخت واحد ساخته شده. هر ساله جشنی عظیم در این معبد بر پا می شود و هزاران توریست را به خود جذب می کند.

معبد پاشوپاتینات

معبد پاشوپاتینات قدیمی ترین معبد هندوی کاتماندوست است.بزرگترین و مقدس ترین معبد هندویی خدای شیوا در جهان است. این معبد که در سواحل رود باگماتی در قسمت شرقی کاتماندو واقع شده است، قدیمی ترین معبد هندوی کاتماندوست و در قرن پنجم تاسیس شده است.

بخش اصلی این معبد در اثر تهاجمات قرن چهاردهم مغول ها از بین رفت و معبد فعلی در قرن نوزدهم بنا شده است. فستیوال شیواراتری که سالانه هزاران پیرو هندو را به خود جذب میکند در این معبد برگزار می شود.

موزه ملی نپال

موزه ملی نپال در سال ۱۹۲۸ افتتاح شد و شامل سه ساختمان جودا جایاتیا کالا شالای، گالری هنری بودا و ساختمان تاریخی اصلی میباشد.

در این ساختمان بخش تاریخ طبیعی، بخش فرهنگی، بخش تاریخی، بخش تمبر و بخش معاصر در معرض نمایش قرار گرفته اند. جاذبه اصلی این موزه، کلکسیونی از آثار هنری تاریخی (مجسمه و نقاشی ها) و مجموعه ای از اسلحه های استفاده شده در قرن هجدهم و نوزدهم میباشد

داراهارا

داراهارا یا برج بیمسن، برجی ۹ طبقه به ارتفاع ۵۰.۲ متر است. این برج که دارای ۱۱۳ پله مارپیچی و ۲۵ پله خارجی میباشد در سال ۱۸۳۲ به دستور نخست وزیر وقت، بیمسن تاپا ساخته شد. طبقه هشتم، بالکنی دایره ای شکل دارد که نمایی پانوراما به بازدیدکنندگان عرضه می دارد.

منابع :بیتوته/ویکی پدیا