بلژیک کشوری زیبا با جاذبه های بی نظیر

بلژیک کشوری در غرب اروپا و یکی از اعضای اتحادیه اروپا است. پایتخت آن بروکسل است. بلژیک در شمال با هلند، در شرق با آلمان، در جنوب شرقی با لوکزامبورگ، در جنوب با فرانسه و از شمال غربی با دریای شمال مجاور است. خط جدایی فرهنگی ژرمن ها و رومی زبانان از میانه های کشور بلژیک می گذرد.

جغرافیا

بلژیک : فلات جنگی آردن در شمال شرق کشور جای دارد. جلگه های مرکزی بلژیک (منطقه ای مهم از نظر کشاورزی) پوشیده است از بادرفت حاصلخیزط. منطقه شمالی که مسطح و کم ارتفاع است، شامل فلات ماسه ای کمپن لند درشرق و جلگه فلاندر درغرب است. در محاصره سدها در پشت تلماسه های ساحلی اراضیی است که سابقا مانداب و مرداب بوده و اکنون از دریا بازپس گرفته شده و به صورت زمینهای کشاورزی درآمده است.

رودهای مهم: شلدت (شلد یا اسکو)، موز، سامبر.

بلندترین نقطه: بوترانژ، ۶۹۴ متر.

شهرهای مهم: آردن,آنتورپن,لیئژ,گنت,شارلروی,مالین,کورترای,نامور,بروگه,مونس
مساحت: ۳۰,۵۲۸ کیلومتر مربع
خط ساحلی: ۶۶/۵ کیلومتر
مختصات جغرافیایی: ۵۰ درجه و ۵۰ دقیقه شمالی و ۴ درجه شرقی

آب وهوا

بلژیک تابستانهای نسبتا خنک و زمستانهای معتدل و بارندگی کافی در تمامی سال دارد. مناطق دور از دریا تابستانهای گرمتر و زمستانهای سردتری دارد.

تاریخ معاصر

بی طرفی بلژیک با اشغال کشور از طرف آلمان در ۱۹۱۴ نقض شد (و باعث اعلام جنگ بریتانیا به آلمان گشت). مقاومت شجاعانه آلبر پادشاه کشور در سالهای ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۸ موج تحسین بین المللی شد؛ در حالی که تسلیم شدن لئوپولد سوم در زمان اشغال مجدد کشور از ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵ به دست آلمان انتقادات شدید را در پی داشت. کنگو بلژیک، که به صورت مایملک شخصی لئوپولد دوم در ۱۸۷۹ به دست آمده بود، درمیان هرج و مرج در ۱۹۶۰ رها شد. بلژیک هم اکنون مرکز اصلی اداره جامعه اروپا و پیمان آتلانتیک شمالی است ولی این کشور گرفتار رفابت حاد میان فلامانی زبانان و فرانسوی زبانان است و به تدریج به سوی نظام فدرال پیش می رود.

حکومت و سیاست

بلژیک کشوری پادشاهیست. پادشاهی ای دارای وجهه ملی و دموکراسی مجلسی که پس از جنگ جهانی دوم از یک ایالات متحده به یک اتحادیه تبدیل شد. سیستم دو پارلمانی از سنا و مجلس شورا تشکیل شده است. در حالی که سنا مجموعه ای از سیاست مداران بالارتبه منتخب و نمایندگان انجمن ها و مناطق است، مجلس شورا نشانگر تمام بلژیکی های بالاتر از هجده سال در یک نظام رأی گیری همزمان می باشد. بلژیک از معدود کشورهاییست که رای دادن در آن اجباریست و به همین علت در جهان یکی از بالاترین آمار رأی گیری را داراست.

دولت فدرال که رسماً توسط پادشاه معرفی می شود، باید از مجلس شورا رای اعتماد بگیرد. توسط نخست وزیر رهبری می شود. تعداد وزرای هلندی و فرانسوی زبان طبق آنچه توسط قانون اساسی تعریف شده باید مساوی باشد.

شاه یا ملکه رهبر کشور محسوب می شوند اگرچه از طریق امتیاز مخصوص حق ارثی محدود. قدرت حقیقی در دست نخست وزیر و دولت های مختلفی است که کشور را اداره می کنند. نظام قضایی بر پایه حقوق مدنیست و از مجموعه قوانین ناپلئونی سرچشمه می گیرد. دادگاه استان یک رده از دادگاه فرجام خواهی که نهادی بر پایه دادگاه فرجام خواهی فرانسوی است پایین تر است.

بروکسل به عنوان پایتخت بلژیک

بروکسل (Brussel در هلندی، Bruxelles در فرانسوی، Brussels در انگلیسی) پایتخت کشور بلژیک است. بروکسل مقر اصلی بیشتر نهادهای اتحادیه اروپا است. نام بروکسل از واژه هلندی Broekzele مشتق شده که به معنی «کلبهٔ مرداب» است.

بروکسل پایتخت بلژیک و مرکز جامعهٔ فرانسوی بلژیک و ناحیهٔ فلاندرز و مقر اصلی اتحادیهٔ اروپا است. . خود شهر بروکسل ۱۴۰۰۰۰ نفر جمعیت دارد در حالیکه جمعیت منطقهٔ کلانشهری آن بین ۲٬۱۰۰٬۰۰۰ تا ۲٬۷۰۰٬۰۰۰ نفر تخمین زده می شود.

 

اماکن تفریحی بلژیک

منطقهٔ پایتخت بروکسل سه ناحیهٔ فدرال بلژیک، والونیا و فلاندرز تشکیل شده است. این نواحی هر یک جزئی از مجموعهٔ بلژیک هستند و ساکنین بروکسل با جامعهٔ فرانسوی زبانان بلژیک و جامعهٔ فلاندرزها، تبادل فرهنگی و تحصیلاتی دارند.

بروکسل، مرکز جامعهٔ فرانسویان بلژیک (Communauté française Wallonie-Bruxelles در فرانسوی)و فلاندرز ((Vlaanderen)) است و تمامی موسسات فلاندرز در آن ساخته شده اند: پارلمان فلاندرز، دولت فلاندرز و تقسیمات مدیریتی آن، دو نهاد اصلی اتحادیهٔ اروپا و مجمع اتحادیهٔ اروپا – دربروکسل واقع شده اند: کمیسیون در ساختمان برلایمونت و مجمع در ساختمان جاستوس لیپسیوس. موسسه سوم، پارلمان اروپا است که در بروکسل واقع است و برخی جلسات عمومی اعضاء در این شهر ( برخی دیگر در استراسبورگ) تشکیل می شود و مدیریت مرکزی آن در لوکزامبورگ است.

بروکسل محل نشست سیاسی سازمان پیمان آتلانتیک شمالی، اتحادیهٔ غرب اروپا (WEU) و سازمان اروپایی امنیت و ناوبری هوایی یوروکنترول (EUROCONTROL) است.

زبان

از لحاظ زبان، بلژیک به مناطق شمالی آلمانی زبان و منطقه جنوبی فرانسوی زبان تقسیم شده است. هرچند زبان رسمی این دو منطقه عمدتاً یکسان است، در هر دو سمت، دو زبان استفاده می شود. منطقهٔ بروکسل رسماً دو زبانه است هرچند اکثریت با فرانسوی هاست.

هرچند عده ای عقیده دارند که کل بروکسل در اصل پایتخت بلژیک است، طبق قانون اساسی این کشور(ماده ۱۹۴) شهرداری این شهر پایتخت بلژیک محسوب می شود.

برخی استدلال می کنند که استفاده از حروف کوچک در “ville” و “stad” “ville de Bruxelles” (French), “stad Brussel” (Dutch) در ماده ۱۷۴ بیانگر این مطلب است که کل شهر پایتخت است اما این استدلال پایه و اساس حقوقی ندارد هرچند شهر بروکسل پایتخت رسمی بلژیک است، وظایف پایتخت و محوری بین ۱۹ منطقه شهرداری تقسیم شده اند و در واقع سازمان های ملی بلژیک نه تنها در بروکسل واقع شده اند، بلکه در بقیهٔ ۱۸ منطقه نیز قرار دارند. اصطلاح “دی فاکتو” یعنی تمامی منطقه به عنوان پایتخت محسوب می شود و “دی چوری” یعنی فقط شهر بروکسل عنوان پایتخت را به خود به همراه دارد.

قصر سلطنتی در بروکسل

مشهورترین مجسمه: مانکن پیس”گراند پالاس” ( به آلمانی: Grote Markt)، میدان مرکزی و مانند جواهری در تاج بروکسل است. این مکان بیشترین جاذبهٔ توریستی را دارد و از زان باروک، خانه های قدیمی قرن هفدهم در اطراف میدان دیده می شوند.
قصر سلطنتی لاکن و قصر سلطنتی بروکسل

موزهٔ سلطنتی هنرهای زیبای بلژیک

موزه های هنرهای زیبا ( به فرانسوی: موزیز رویادس بیو آرت) از چهار بخش متصل به هم تشکیل شده و هنرهای استادان قدیمی و هنر مدرن را در خود جای داده است.

در این موزه کارهایی از پیتربروگل، پیتر پل روبنز، دلوا و ماگریت به چشم می خورد. بروکسل زادگاه بسیاری از کارتون های کمدی معروف بلژیک مثل اسمورفس، لارگو وینج، تن تن و لوک خوش شانس بوده است. در جاهای مختلف شهر، نقاشی دیوار شخصیت های کارتونی ترسیم شده است.

در نزدیکی هیسل، یک از سمبل های بلژیک وجود دارد که از سال ۱۹۸۵ باقیمانده و پارک مینی اروپا که مدل های کوچک از ساختمانهای معروف اروپا را در خود جای داده است.
مانکن پیس، یک مجسمهٔ کوچک نقره ای پسری که بر روی پایه فواره ادرار می کند.
کلیساهای متعدد مانند کلیسای قلب مقدس در کوکلبرگ و کلیسای سنت میشل و سنت گودولا.
طاق جشن و شادی
لابورس/ دی بورس، مقر بازار بورس بلژیک
لامونای / دی مونت، یک سالن اپرا.
گراند پالاس| فرش گلها.
شبکه گردشگری و تاکسی: انبار قدیمی خانواده های سیستم حمل و نقل.
پالایس استوکلت
مایسون هورتا
خیابان لوئیس، خیابانی در منطقهٔ شیک پوشان بروکسل
فولکلور

بروکسل

به خاطر فرهنگ سنتی و آداب محلی اش، یکی از سرزنده ترین مردم را در کشور دارد:

روش زندگی و رسوم مردم بروکسل را می توان از تئاتر “خانهٔ تون” فهمید. این تئاتر در منطقهٔ مارولس قرار دارد.
امگانگ Ommegang ( از کلمهٔ آلمانی به معنی “قدم زدن”) به عنوان حرکت مذهبی در قرن ۱۴ شروع شد. این مراسم هرساله انجام می شود و ورود چارلز پنجم به شهر در سال ۱۵۴۹ را یاد آوری می کند. این حرکت دسته جمعی پر از بستنی و شربت، عروسکهای بزرگ مانند سنت میشل و سنت پیتر و نمایش گروههای سنتی بصورت پیاده یا سوار بر اسب، می باشد. این راه پیمایی در صحن نمایش گراندپالاس پایان می یابد.
“می بوم””Meyboom ( درخت می) نیز یک رسم قدیمی است (۱۳۰۸) که در ۹ اگوست انجام می شود. پس از چرخاندن یک نهال جوان راش در شهر، به همراه اجرای موسیقی و آواز بروکسلی و عروسکهای بزرگ، در زمین کاشته می شود.

وضعیت زبانی

در منطقهٔ پایتخت بروکسل، دو زبان آلمانی و فرانسه مرسوم است، هرچند زبان مادری اکثر مردم، فرانسه است و استفادهٔ بیشتری دارد. تمامی موسسه های عمومی در بروکسل، دو زبانه هستند. در قرنهای طولانی از تاریخ بروکسل، آلمانی ( گونه ی برابانتیان)، زبان بومی کشور بوده است. فرانسوی وقت توسط مردم طبقات بالا (کمتر از ٪۵) صحبت می شد. مطالعه در تاریخ نشان می دهد که زبان آلمانی بسیار پر استفاده بود تا وقتیکه فرانسویها درسال ۱۷۹۳ وارد این کشور شدند و تصدی امور اجرایی را در دست گرفتند. در قرون ۱۹ و ۲۰، بلژیک کاملاً توسط فرانسه زبانان اشغال شده بود.

هرچند اکثریت (۶۰٪) مردم آلمانی صحبت می کردند، فرانسه زبان رسمی شد. مدیریت شهری، قوهٔ قضایی، تحصیل و معاملات اقتصادی در زمانهای طولانی به زبان فرانسه انجام می شد. بروکسل مهاجران فرانسه زبان زیادی را پذیرفته است و به این علت دولت مرکزی فرانسه زبن در آن ایجاد شد.

در قسمت مرکزی بروکسل، زبان فرانسه بیشتر از آلمانی مورد استفاده بود و مردم برای تحصیلات تکمیلی و کارهایی با درآمد بالا می بایست فرانسه یاد می گرفتند. سپس دولت بلژیک ( که در سال ۱۸۳۰ تأسیس شد) آلمانی را زبان اکثریت دانتس و آنرا زبان رسمی اعلام کرد. طبق تحقیقی که رودی جانسن در سال ۲۰۰۱ انجام داد، ٪۸۰ مردم فرانسه زبان، ٪۵/۸ آلمانی زبان و ٪۲/۱۰ به هر دو زبان صحبت می کنند.

یک سوم ساکنین بروکسل ملیت خارجی دارند و ملیت بلژیکی ندارند. درطول ساعات کاری تعداد نیروهای کار که از اطراف به شهر می آیند افزایش می یابد.

باید توجه داشت که یه خاطر رشد شهر بروکسل، حومهٔ شهر که بیشتر آلمانی زبان هستند، فرانسه زبانها را تحت تأثیر قرار داده است. در برخی مناطق اکثریت با فرانسه زبانها است که حتی به ٪ ۷۰ می رسد. یکی از راههای فهمیدن اینکه در بروکسل یا فلاندرز هستید، اینست که به پایه چراغ راهنمایی نگاه کنید، آنها دربروکسل قرمز و سفید و در فلاندرز زرد و سیاه هستند.

دانشگاه ها و دانشکده ها
بروکسل دانشگاه های متعددی دارد: دانشگاه آزاد بروکسل (ULB)، دانشگاه ورید بروکسل (VUB) دانشگاه سنت لوئیس (FUSL)، دانشگاه کاتولیک بروکسل (KUB) و آکادمی سلطنتی نظامی بلژیک (RMA)، پردیس دانشگاه کاتولیک لووین (UCL) در بروکسل واقع شده است و به این اسامی معروف است: “Louvain-en-Woluwe”یا “UCL-Brussels” و محل دانشکدهٔ پزشکی و داروسازی است. کنسرواتوار کونینکیک بروکسل، مدرسهٔ هنرهای دراماتیک است که هنرمندان زیادی را تربیت می کند.

حمل و نقل

متروی بروکسل،ایستگاه de Brouckère
سکوهای ایستگاه شمال بروکسل ارتباطات
فرودگاه ملی بروکسل در نزدیکی منطقهٔ فلاندرز نشین زاونتام و فرودگاه جنوبی بروکسل در نزدیکی چارلروی در حدود ۸۰ کیلومتری بروکسل، قرار دارند. ایستگاههای قطار اصلی، بروکسل را به انگلستان و سایر شهرهای بزرگ اروپا، با خطوط ریلی پر سرعت، متصل می کنند.

حمل و نقل عمومی
متروی بروکسل از سال ۱۹۷۶ آغاز به کار کرده است. شبکهٔ اتوبوسرانی و تراموا نیز تمامی شهر را تحت پوشش قرار داده اند. لنگرگاه بروکسل نیز بر روی کانال ویل بروک در قسمت شمال غربی شهر قرار دارد. چهار شرکت، مدیریت مل و نقل عمومی داخل بروکسل را بر عهده دارند:

MIVB/STIFB ( مترو، اتوبوس، تراموا، سرویس منطقه ای بروکسل)
SNCB/NMBS ( قطار، برنامه ریزی شده برای کل بلژیک)
De lijn (ایستگاه های اتوبوس فلاندرز)
TEC ( حمل و نقل) ( اتوبوس های والونیا)
با استفاده از سیستم بلیط داخلی می توان با بلیط های STIB/MIVB از قطار و اتوبوس های مسیر طولانی داخل شهری استفاده کرد. خدمات مشتری توسط شرکت های فوق با ساخت شبکه ریلی پیرامون بروکسل RER، تکمیل خواهد شد.

شبکه راه ها
در سالهای قدیم، بروکسل در میان راه بین مدرن هوگستارت به رودهائوت از شمال به جنوب، و راه ژنت سستین وگ به چائوسی از شرق به غرب قرار داشت. فرم خیابانها از گراندپالاس الگو گرفته است و در بین آنها ها، بلورهایی بر روی رودخانه ساخته شده است. بروکسل، مرکز طرفداران راه های ملی قدیمی مثل NI ( شمال به بردا) ، N۲ ( شرق به ماست ریخت) ، N۳ ( شرق به آخن) ، N۴ ( جنوب شرقی به لوکزامبورگ)، N۵ ( جنوب به ریمز) N۶ ( جنوب غربی به مائوبگ) ، N۸ ( غرب به ککسیو) ، N۹ ( شمال غربی به استند) می باشد. این بزرگراه ها که steenwegen/chaussées نامیده می شوند گاهی در کنارشان خیابانهای مرکز خرید احداث می شود و در نهایت پیچ در پیچ شده و به آنها ختم می شوند. جاده های اروپایی E۱۹ (N-S) و (E-W) E۴۰ از نزدیکی شهر عبور می کنند. بروکسل یک جاده کمربندی دارد که به نام “R۰” (R- صفر) نامیده می شود.

( فرانسه: “رنیگ” ، آلمانی: “گروته رنیگ” ) . این جاده گلابی – شکل است، قسمت جنوبی به علت اعتراضات ساکنین آن منطقه، تغییرشکل یافته سات. مرکز شهر که گاهی “پنتاگون” نامیده می شود با یک ” حلقهٔ کوچک” احاطه شده است که از توالی چندین بلوار تشکیل شده و نام رسمی آن “R۲۰” است. این خیابان پس از خراب کردن دیوارهای شهر و ساختن دیوارهای جدید در سالهای گذشته ایجاد شده است.

درقسمت شرقی شهر، جادهٔ “R۲۱” ( فرانسه: گراند سینتور) تشکیل شده که لاکن را به اوکل متصل می کند. برخی ایستگاه های مترو در این جاده ساخته شده اند. با کمی فاصله، جادهٔ R۲۲، زاونتم را به سنت چاب متصل می کند.

کنفرانس ها و نمایشگاه های جهانی

تصویر کنفرانس سولوی در ۱۹۲۷بروکسل میزبان کنفرانس معروف سولوی در سال ۱۹۲۷ بود که فیزیکدانانی مانند آلبرت انیشتن، ماکس پلانک، ماری کوری، هنریک لورنتز، پل دیراک، لوئیس، دوک هفتم بروگلو، نیلز بوهر، اروین شرودینگر، ولفاگنگ پائولی و ورنر هیزنبرگ راجع به روشهای فیزیک جدید و نظریه کوانتوم صحبت کرده اند. انیشتن از نظریهٔ اصل عدم قطعیت هیزبرگ متحیر شد و گفت: “خداوند تخته نرد بازی نمی کند.” بوهر پاسخ داد: ” انیشتن، به خدا نگو چکار کند.” هفده نفر از بیست و نه شرکت کننده در سالهای آتی جایزهٔ نوبل گرفتند.

بروکسل در سال ۱۹۳۰ میزبان سومین کنگرهٔ بین المللی معماری مدرن بود. دو نمایشگاه بین المللی Exposition universelle et internationale و Expo “۵۸ به ترتیب در سالهای ۱۹۳۵ و ۱۹۸۵ در بروکسل برگزار شده اند. Atomium نماد یک کریستال آهن که ۱۰۳ متر ارتفاع دارد در نمایشگاه Expo “۵۸ در شهر نصب شد و هنوز هم پابرجاست. درسال ۲۰۰۳ بلژیکی ها مراسم ۲۵ امین سالگرد وفات جک بریل را برگزار کردند.

پارک های معروف

۲۰۰۴ فرش گلها در گراندپالاس درپارک بروکسل ( آلمانی: واراند پارک) که به اشتباه رویال پارک نامیده می شود.
بایرس دی لاکامبر ( آلمانی: ترکامرنیوس)
سینکوانتر ( آلمانی: ژوبل پارک)
پارک دی لاکون ( آلمانی: پارک وان لاکن)
پارک دی ولوو ( آلمانی: پارک وان ولوو)
پارک جوزافات ( آلمانی: جوافات پارک)
پارک ریو بائودین ( آلمانی: کونینگ بودوین پارک)
کائوبرگ
ژآردین دو میل بیک ( آلمانی: مال بیک تونین)
پارک دودن ( آلمانی: دودن پارک)
پارک آسترید ( آلمانی: آسترید پارک)

منابع:ویکی پدیا/www.akairan.com/