مقبره حافظ در شیراز به روایت تصویر

مقبره حافظ در شیراز به روایت تصویر

 

 

مقبره حافظ در شیراز : حافظیه یکی از محبوب‌ترین جاذبه‌های گردشگری در شیراز است. در مناسبت‌هایی مانند جشن سال تحویل جمعیت زیادی از مردم شیراز به خاطر ارادت به حافظ و از روی رسم، در حافظیه حاضر می‌شوند تا این لحظات را در کنار آرامگاه حافظ جشن بگیرند

 

بیاتو کیش : حافظیه یا آرامگاه حافظ، مجموعه ایست در شمال شهر شیراز که آرامگاه خواجه شمس الدین محمد شیرازی ملقب به حافظ شیرازی را در خود جای داده است. حافظ شیرازی که به لسان الغیب و ترجمان الاسرار نیز شناخته می شود در ابتدای سده هشتم هجری در شیراز متولد شد و سال ۷۹۲ هجری قمری در همین شهر نیز درگذشت. حافظ به دلیل از بر بودن قرآن به این نام شناخته می شده است و علاوه بر جایگاه بسیار والایی در شعر فارسی، در زمینه ادبیات عرب نیز جایگاه به خصوص داشته است.

 

 

بسیاری بر این اعتقادند که وی در یکی از اشعارش، این مسئله را که قرار است مرفد او تبدیل به زیارتگاه شود پیش بینی کرده و چنان گفته است:
بر سر تربت ما چون گذری، همت خواه که زیارتگه رندان جهان خواهد بود
خواجه شمس الدین محمد بن بهاءالدین حافظ شیرازی در طول حیاتش به یکی از سخنوران نامی جهان و شاعر بزرگ قرن هشتم ایران تبدیل شد و غزلیاتی ارزشمند بر جای گذاشت. پس از مرگ آن هیچ بنایی بر فراز مقبره وی بنا نشد تا اینکه در سال ۸۵۶ هجری قمری شخصی به نام محمد یغمایی وزیر میرزا ابوالقاسم گورکانی (حاکم فارس)، تصمیم گرفت تا یادبودی برای شاعر گرانقدر بسازد.
او عمارتی گنبدی شکل بر فراز مقبره حافظ ساخت و حوض بزرگی تعبیه کرد تا از منبع آب شیراز که رکن آباد نام دارد به داخل حوض بریزد. در اوایل قرن یازدهم و همزمان با سلطنت شاه عباس صفوی، مرمت هایی در بنا صورت گرفت و سپس بعد از ۳۵۰ سال از وفات حافظ، نادر شاه دستور مرمت آرامگاه را صادر کرد.
در سال ۱۱۸۷، کریم خان زند بر شکوه و جلال بنا افزود و مقابل مقبره جناب حافظ، بارگاهی به سبک بناهای مورد علاقه خود ساخت. در جلوی بنا نیز یک باغ بنا کرد و سنگی مرمرین روی مقبره قرار داد که امروزه نیز آن مرمر وجود دارد.
عمارت قدیمی کریم خان زند به تالاری با ۵۶ متر طول تبدیل شد که ۲۰ ستون سنگی آن را برافراشته نگاه می داشت. چهار ستون کریم خانی در میان این ستون ها به شکل قبلی باقی ماند و ۱۶ ستون دیگر به صورت دو تکه در سال ۱۳۱۵ خورشیدی ساخته و نصب شد.

 

 

 

آرامگاه حافظ در مقابل یکی از شلوغ‌ترین و پررفت‌وآمدترین خیابان‌های شیراز قرار گرفته و نمای آرامگاه از خیابان مذکور غیرقابل مشاهده‌است. این خیابان نماد اسارت در جهان صنعتی و مدرن است؛ چنان‌چه نمی‌توان از طریق آن، آرامگاه حافظ را که نماد افکار و اندیشه‌های عرفانی اوست، نظاره‌گر بود.

بخش جنوبی آرامگاه نماد دنیای مادی و ظواهر فریبندهٔ آن است. با نزدیک‌ترشدن به آرامگاه، انسان از بند هواهای نفسانی آزاد شده و بالارفتن از ایوان به منزلهٔ معراج عرفانی و سیر و سلوک در دنیای ملکوت است. به تدریج آرامگاه که نماد خورشید است، نمایان می‌شود و پایین‌آمدن از ایوان، نماد تعظیم در برابر این خورشید درخشان است. ایوان از ۲ ردیف پله‌کان تشکیل شده که هر ردیف شامل ۹ پله‌است. در ادبیات فارسی، ۹ عدد آسمان‌ها بوده و مقدس شمرده می‌شود.

 

 

امروزه این مکان به یکی از اصلی ترین جاذبه های تفریحی و توریستی در شهر شیراز تبدیل گشته و مسافران بسیاری ساعتها در آن به گردش مشغول می شوند. همچنین وجود مراسم های شب شعر، کافه ، فروشگاه هایی برای تهیه سوغاتی و صنایع دستی باعث شده اند تا بتوانید ساعتها بدون حس کردن زمان در آرامگاه حافظیه از بوی نارنج و اشعار آن نهایت لذت را ببرید.

 

 

 

آرامگاه خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی، در سال ۱۳۵۴ توسط وزارت فرهنگ و هنر با شماره ۱۰۰۹ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

 

 

 

آدرس

حافظیه در آدرس حد فاصل چهاراه ادبیات و چهارراه حافظیه، روبه‌روی مجموعه ورزشی حافظیه و در بخش جنوبی دروازه قرآن قرار دارد.